ශ්‍රී ලංකාව දකුණු ඉන්දියාව සමඟ ඇති කර ගන්නා ආර්ථික කොරිඩෝව හේතුවෙන් මෙම සියවසේ මැද භාගය වන විට ඩොලර් ට්‍රිලියන 6 ක ආර්ථිකයක් ඇති වන අතර මෙමගින් ශ්‍රී ලංකාව ඩොලර් ට්‍රිලියනක ආර්ථිකයක් බවට පත් කිරීමට හැකි වනු ඇතැයි හිටපු ජනාධිපති රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා පවසනවා.
හිටපු ජනාධිපතිවරයා මේ බව සඳහන් කර සිටියේ, ඉන්දියාවේ නවදිල්ලිහි භාරත් මණ්ඩපයේ පැවැති “Nxt” සම්මන්ත්‍රණය අමතමින්.
මෙම සමුළුවේදී ඉන්දීය අග්‍රාමාත්‍ය නරේන්ද්‍ර මෝදි, කැනඩාවේ හිටපු අග්‍රාමාත්‍ය ස්ටීවන් හාපර්, ඕස්ට්‍රේලියාවේ හිටපු අග්‍රාමාත්‍ය ටෝනි ඇබට් යන පිරිස් විසින්ද දේශන පවත්වනු ලැබුවා.
එහිදී හිටපු ජනාධිපති රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා විසින් සිය දේශනය සඳහා මාතෘකා කරගෙන තිබුණේ, ‘Nxt in South Asia’ යන්නයි.
සිය දේශනය තුළින් දකුණු ආසියාවේ ඓතිහාසික කරුණු රැසක් ද සිහිපත් කර තිබූ හිටපු ජනාධිපතිවරයා පෙන්වා දී තිබුණේ, කලාපයේ වෙළෙඳ ඒකාබද්ධතාවයේ අතිශය මන්දගාමී ප්‍රගතියක් දක්නට ලැබෙන බවයි.
එමෙන්ම දකුණු ආසියාවේ රටවල් අතර පවතින සංස්කෘතික සබඳතාවන් පිළිබඳව ද රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා සිය දේශනයේදී අවධානය යොමුකර තිබුණා.
ඉන්දියාව ආර්ථික සුපිරි බලවතකු බවට පත්වීමේ ස්ථානයට ළඟා වෙමින් සිටින බවත්, 2050 වන විට ඉන්දියාව දෙවැනි විශාලතම ආර්ථිකය බවට පත්වීමට අමතරව ඉන්දුනීසියාව 4 වැනි විශාලතම ආර්ථිකයට ද ඇතුළත් විය හැකි බවයි හිටපු ජනාධිපතිවරයා වැඩිදුරටත් පෙන්වා දී තිබුණේ.
වැඩිදුරටත් අදහස් දැක්වූ රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා,
”…8 වැනි ඉන්දියානු සාගර සමුළුවේදී මා 2050 වන විට, චීනය, ඉන්දියාව සහ ඇමරිකා එක්සත් ජනපදය යන ගෝලීය බලවතුන් තිදෙනෙකු සමඟ නව ගෝලීය අනුපිළිවෙලක් මතු වනු ඇති බව පැවසුවා.
දකුණු ආසියාවේ අනාගතය තීරණය කිරීමේදී අපි මෙය මනසේ තබාගත යුතුයි.
මගේ අවබෝධයට අනුව මේ මහා දකුණු ආසියාව (ඉන්දියානු සාගර රටවල් සමන්විත) ආසියාවේ වර්ධන කණුවක් වනු ඇත. දැනටමත් වර්ධනය වන කලාපීය වෙළඳාමේ සහයෝගීතාවයන් පවතිනවා.
2050 වන විට ඉන්දියාව දෙවැනි විශාලතම ආර්ථිකය බවට පත්වීමට අමතරව ඉන්දුනීසියාව 4 වැනි විශාලතම ආර්ථිකය ද ඇතුළත් විය හැකියි.
පකිස්ථානය, බංග්ලාදේශය, තායිලන්තය, මැලේසියාව සහ වියට්නාමය පළමු ගෝලීය ආර්ථිකයන් 30 අතරට ඇතුළත් වනු ඇත.
අද ඉන්දියාව ආර්ථික සුපිරි බලවතකු බවට පත්වීමේ ස්ථානයට ළඟා වෙමින් සිටිනවා.
එබැවින් ඉදිරි දශක දෙක තුළ ආර්ථික වර්ධනයේ පිපිරීමක් දැකගත හැකි වනු ඇත. මහා දකුණු ආසියාවේ පමණක් නොව ඉන්දියානු සාගරයේ සෙසු ප්‍රදේශවල ද ඉන්දියානු කේන්ද්‍රීය ආර්ථික කලාපයක් නිර්මාණය කිරීමට හැකි වේවි. 2023 දී ඇමරිකානු ඩොලර් ට්‍රිලියන 3.5 ක් වූ ඉන්දීය දළ දේශීය නිෂ්පාදිතය 2050 දී ඇමෙරිකානු ඩොලර් ට්‍රිලියන 30 සිට පරාසයක පවතිනු ඇතැයි ගණන් බලා තිබෙනවා.
එය නව ගුණයක වැඩිවීමකි. එවැනි වේගවත් වර්ධනයක් සඳහා මහා දකුණු ආසියානු කලාපයේ නව සැපයුම් දාම සහ නිෂ්පාදන පොකුරු සංවර්ධනය අවශ්‍යයි.
සැපයුම් දාම ඉන්දියාවට පමණක් සීමා නොවී ආසියාන් ආර්ථිකයන් ද ඇතුළත් වනු ඇති. තවද, ඉන්දියාව සමඟ විස්තීර්ණ ආර්ථික හවුල්කාරිත්වය යටතේ නේපාලය, බංග්ලාදේශය සහ ශ්‍රී ලංකාව අතරමැදි භාණ්ඩ සැපයුම්කරුවන් බවට පත්වීමට ද එය අවස්ථා සපයයි. මේ ප්‍රදේශවලින් නව නිෂ්පාදන සහ සේවා පොකුරු විශාල ප්‍රමාණයක් ඇති විය හැකියි.
ඉන්දියාව ආර්ථික කොරිඩෝ විශාල ප්‍රමාණයක් ප්‍රවර්ධනය කරාවි. නිදසුනක් වශයෙන්, යෝජිත විස්තීරණ ආර්ථික ගිවිසුම යටතේ ඉන්දියාව සහ
ශ්‍රී ලංකාව දකුණු ඉන්දියාව සමඟ ඇති කර ගන්නා ආර්ථික කොරිඩෝවක් ඇති අතර එය සියවසේ මැද භාගය වන විට ඩොලර් ට්‍රිලියන 6 ක ආර්ථිකයක් ඇති කරනු ඇති. මෙමගින් 2060 වන විට ශ්‍රී ලංකාව ඩොලර් ට්‍රිලියනයක ආර්ථිකයක් බවට පත් කිරීමට හැකියි.
ආසියාන් පාර්ශවයෙන් මැලේසියාව සහ සිංගප්පූරුව ෂෙන්සෙන් සමඟ තරඟ කිරීමට ජොහෝර් හි ඒකාබද්ධ SEZ නිර්මාණය කිරීමට එකඟ වී සිටිනවා.
මේවා මහා දකුණු ආසියාවේ ආර්ථිකයට තල්ලුවක් සපයනු ඇති.
2050 වන විට ඉන්දුනීසියාව, බංගලිදේශය සහ තායිලන්තය යන රටවල දළ දේශීය නිෂ්පාදිතයේ සිව් ගුණයකින් වැඩි වීම තවත් තල්ලුවක් විය හැකියි. ඒ වන විට සිංගප්පූරුව ලෝකයේ ඉහළම ඒක පුද්ගල දළ දේශීය නිෂ්පාදිතය ඇමරිකානු ඩොලර් 150,000 ට ආසන්න වනු ඇත. මෙය මහා දකුණු ආසියාවට දෙගුණයක් ශක්තියක් වෙයි. ඉන්දියානු කේන්ද්‍රීය සැපයුම් දාමයන් හේතුවෙන් අතිරේක තල්ලුවක් සමඟ ආර්ථිකයන්හි දළ දේශීය නිෂ්පාදිතයේ සමගාමී වැඩිවීම එය ලෙස සලකන්න පුළුවනි.
මේ ශීඝ්‍ර ආර්ථික වර්ධනය හේතුවෙන් ආසියාන් රටවල් සමඟ ඉන්දියානු වෙළෙඳාම චීනයේ දළ දේශීය නිෂ්පාදිතය 3 ගුණයකින් පමණක් වැඩි වන බැවින් චීන-ආසියාන් වෙළෙඳාම සමඟ සමපාත වීමට ආසන්නයි. ආසියාන් සංවිධානයට වත්මන් චීනය කේන්ද්‍ර කරගත් සැපයුම් දාමයට අමතරව ඉන්දියාව කේන්ද්‍ර කරගත් සැපයුම් දාමයක් ද තිබෙනවා. ජපානය නැගෙනහිර ආසියාවේ සහ මහා දකුණු ආසියාවේ ප්‍රධාන ක්‍රීඩකයා වනු ඇති ද?
මේ ආර්ථික වර්ධනයන් සඳහා නව වෙළඳ ගෘහ නිර්මාණ ශිල්පයක් අවශ්‍යයි. ASEAN රටවල් මෙන් නොව, SAARC රටවල් තවමත් ආරක්‍ෂකවාදී දැක්මක් රඳවා තබා ගනියි. “නේරුවාදී” සමාජවාදය අපි හැමෝටම බලපෑවා. 1977 දී මුලින්ම විවෘත වූ ශ්‍රී ලංකාව අද කොමියුනිස්ට් ආර්ථිකයක් වූ වියට්නාමයට වඩා පසුගාමීයි. සාර්ක් රටවල් සඳහා ඇති හොඳම විකල්පය වන්නේ අදාළ සියලුම මහා දකුණු ආසියාවේ රටවල් සමඟ ද්විපාර්ශ්වික වෙළඳ ගිවිසුම් සහ විස්තීරණ ආර්ථික හවුල්කාරිත්වයකට එළඹීම ආරම්භ කිරීමයි. එබැවින් රෝමය හෝ ලිස්බන් වැනි යුරෝපීය පන්නයේ ගිවිසුම් ඇති නොවෙයි.
BIMSTEC – ASEAN සහ SAARC අතර ශක්තිමත් සම්බන්ධීකරණය, බිම්ස්ටෙක් වඩාත් ඵලදායී බවට පත් කිරීම, SAARC ක්‍රියාත්මක වීම සඳහා ඉන්දු-පකිස්තාන සබඳතා වැඩිදියුණු කිරීම අවශ්‍යයි. 2075 වන විට පකිස්ථානය 5 වැනි හෝ 6 වැනි විශාලතම ගෝලීය ආර්ථිකය වනු ඇති.
ඉන්දියන් සාගරය සඳහා යෝජිත මධ්‍යම ලේකම් කාර්යාලය යටතේ මේ වර්ධනයන් සිදුවිය හැකියි.
අවසාන වශයෙන්, භූ දේශපාලනයට එමු. ශ්‍රේෂ්ඨ දකුණු ආසියාවේ ප්‍රතිඵලයක් ලෙස ඉන්දියාව ප්‍රමුඛ භූමිකාවක් ගන්නවා. ආධිපත්‍යය දරන ආර්ථිකය සංස්කෘතික, සමාජීය සහ දේශපාලනික පොදු ලක්ෂණ සමඟිනුයි. චීනය – මියන්මාර ආර්ථික කොරිඩෝව සහ චීනය – පකිස්තාන ආර්ථික කොරිඩෝව හරහා ඒ ප්‍රදේශයට සහ ඉන්දියන් සාගරයට චීනයට සිය සම්බන්ධතාව ඇති වෙයි.
ආසියාන් රටවලට චීන සම්බන්ධතා ව්‍යාපෘති සහ ඉන්දියානු සම්බන්ධතා ව්‍යාපෘති දෙකම තිබෙනවා. ආරක්ෂාව සම්බන්ධයෙන් සෑම රටක්ම තමන්ගේම ප්‍රතිපත්ති ක්‍රියාත්මක කරනවා.
නාවික කටයුතුවලදී බෙංගාල බොක්කෙහි ආධිපත්‍යය දරන්නේ ඉන්දීය නාවික හමුදාව වන අතර අනෙක බංග්ලාදේශය, තායිලන්තය සහ ඉන්දුනීසියාවයි. ඉන්දුනීසියාව, තායිලන්තය, සිංගප්පූරුව, මැලේසියාව සහ වියට්නාමය සමඟින් ඉන්දීය නාවික හමුදාව සියම් බොක්කෙහි ද රැඳී සිටිනවා.
මහා දකුණු ආසියාව නව ආර්ථික කලාපයක් වනු ඇති. එහි ඉන්දියාව ප්‍රමුඛස්ථානය වනු ඇත.
මේ අර්ථයෙන් ලෝක භූගෝල විද්‍යාවේ හරයේ පමණක් නොව එහි ඉතිහාසයේ ද අපගේ වැදගත්කම අප අවබෝධ කරගත යුතුයි..”